نظری اجمالی بر سرنوشت خلفای اسلام
در طول 300 سال اول خلافت، 5 امیر المومنین به ضرب شمشیر خود مسلمانان (و نه دشمنان اسلام) کشته شدند ، 5 نفر به دست جانشینان خودشان مسموم شدند ، 2 نفر در بستر خواب، یکی به دست زن و دیگری به دست مادر خود خفه شدند، 2 نفر با توطیه نزدیکانشان در حمام داغ کباب شدند، 3 نفر از افراط در مقاربت و 2 نفر در افراط در باده نوشی و یک نفر از پر خوری مردند.غلامان ترک خلافت یک خلیفه را در یک مجلس همجنس بازی قطعه قطعه کردند و بیضه خلیفه دیگر را آنقدر کوبیدند که مُرد و به دهان خبیفه دیگر آنقدر آب نمک ریختند تا خفه شد، به چشم 3 خلیفه میل کشیدند و کورشان کردند،یک خلیفه در حال گدایی در مسجدی مرد و یک نفر دیگر نبز در حین کبوتر بازی از دنیا رفت .از میان آنهایی هم که به مرگ طبیعی مردند،اجساد چهارده خلیفه اموی به فرمان نخستین خلیفه عباسی از گورهایشان بیرون کشیده شدند و بعد از تازیانه خوردن در آتش سوزانده شدند.
داستان زندگی ای امیر المومنینهای پدر کش و برادر کش و همجنس باز و ابنه ای و میخواره و در حد اعلا دروغگو و توطه گر و فاسد، نه تنها داستان مردان خدا و رهبران مذهبی نیست، بلکه از زشت ترین داستانهای روزمره جهان ما نیز زشت تر و ننگین تر است ...
بر گرفته از کتاب پس از 1400 سال ،جلد اول، اثر جاودانه استاد شجاع الدین شفا ( صفحات 492 و 493)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen