ویدیویی که میبینید مربوط به برخورد با داور در یکی از بازیهای لیگ فوتبال ایرانه. باور کنید اطمینان دارم این داور نگونبخت نه به کسی تجاوز کرده، نه از دیوار کسی بالا رفته؛ نه با باطوم برقی به میدان فوتبال آمده ؛ نه شاهرگ کسی رو در دعوای خیابانی زده ؛نه میخواست کشورمونو به دامان همسایه شمالیمون بندازه؛نه بمبی در هواپیما گذاشته بوده؛ و نه اختلاسی 3000000000000 میلیارد تومانی کرده بوده و به کانادا فرار کرده که اونجا با پولها حال کنه. فقط میخواسته یه بازی ، اونم در فوتبال بی کیفیت و نازل ایران رو داوری کنه. آیا اون جوونای گردن کلفت که اینچنین بیباکانه و با غیرت؛به خاطر یه کارت به سمت داور حمله ور شدن و حتی هنگام فرار اون داور بیچاره هم از تعقیب و در رسوندن مشت و لگد بهش دریغ نکردن غیرت اینو دارن که وقتی یه مامور راهنمایی و رانندگی یه خانم رو در خیابون شهرشون به جرم اینکه اون خانم در ماشینش حجابش ناقص بوده توقیف میکنه همینطور به مامور حمله کنن؟ آیا میتونن وقتی یه بسیجی که هنوز خط سبیلش سبزه و داره با باطوم و یا زنجیر به سرو کله همشهری نگون بختش به گناه راهپیمای سکوت ضربه میزنه هجوم بیارن؟
بیایم صادق باشیم. انتقاد کارو از این بدتر نمیکنه. تا وقتی در مغزمون احترام به قانون و رعایتش جوونه نزده و زبانی به جز زور و تجاوز و باطوم وسایر آلات سرکوب رو نمیشناسیم ،از هیچ فرد و یا حزبی انتظار معجزه سیاسی و رهنمود به آزادی رو نداشته باشیم .یک ملت برای آزادی باید لیاقتشو هم داشته باشه.
میدونم الان بعضیها میگن این اتفاقات در همه جا میافته ولی یادمون نره که این اتفاقات در هیچ کجای دنیا مثل مملکت ما عادی و فراوون نیست و به عبارت دیگه واقعا اتفاقه و پیش اومده. اگر در همه جای دنیا میتونیم با مرور تاریخ ورزشیشون تک و توک موارد گیر بیاریم و با افتخار ازش یاد کنیم و اونارو همریف فرهنگی خودمون بدونیم اینو هم بدونیم که در ایران؛دیدن و شنیدن اتفاقاتی از این دست و یا حتی بسیار بدتر، سالیان دراز هست که عادی و رایجه حالا این از عجایب بوده که با این سانسور اخبار و وقایع در ایران،گاهی کلیپهایی بیرون میاد.
اگه میشد از تمامی این نمونه های عینی فرهنگی در کشورمون گذارش مصور، فیلم و مستند داشت واقعا از اینکه اسم آزادی و دموکراسی و کورش بزرگ رو بیاریم هم باید شرم میکردیم و ساکت میشدیم. با احترام به همه کسانی که سعی در آگاهی ملت اکثرا نادان و ناسپاس ایران دارن.
بیایم صادق باشیم. انتقاد کارو از این بدتر نمیکنه. تا وقتی در مغزمون احترام به قانون و رعایتش جوونه نزده و زبانی به جز زور و تجاوز و باطوم وسایر آلات سرکوب رو نمیشناسیم ،از هیچ فرد و یا حزبی انتظار معجزه سیاسی و رهنمود به آزادی رو نداشته باشیم .یک ملت برای آزادی باید لیاقتشو هم داشته باشه.
میدونم الان بعضیها میگن این اتفاقات در همه جا میافته ولی یادمون نره که این اتفاقات در هیچ کجای دنیا مثل مملکت ما عادی و فراوون نیست و به عبارت دیگه واقعا اتفاقه و پیش اومده. اگر در همه جای دنیا میتونیم با مرور تاریخ ورزشیشون تک و توک موارد گیر بیاریم و با افتخار ازش یاد کنیم و اونارو همریف فرهنگی خودمون بدونیم اینو هم بدونیم که در ایران؛دیدن و شنیدن اتفاقاتی از این دست و یا حتی بسیار بدتر، سالیان دراز هست که عادی و رایجه حالا این از عجایب بوده که با این سانسور اخبار و وقایع در ایران،گاهی کلیپهایی بیرون میاد.
اگه میشد از تمامی این نمونه های عینی فرهنگی در کشورمون گذارش مصور، فیلم و مستند داشت واقعا از اینکه اسم آزادی و دموکراسی و کورش بزرگ رو بیاریم هم باید شرم میکردیم و ساکت میشدیم. با احترام به همه کسانی که سعی در آگاهی ملت اکثرا نادان و ناسپاس ایران دارن.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen